Γυρολόγοι ήταν στα παλιά χρόνια οι πλανόδιοι έμποροι, οι πραματευτάδες, όπως τους έλεγαν.
Με την εξέλιξη του εμπορίου, η συμπαθής αυτή τάξη χάθηκε και στη θέση της φύτρωσαν οι υπεραγορές.
Κι όμως, ενώ θα έλεγε κανείς πως το αρχαίο αυτό επάγγελμα απεβίωσε, να που ολοζώντανο επανήλθε, και μάλιστα δριμύτερο! Λίγο βεβαίως αλλαγμένο, αλλά το ίδιο πρόσχαρο και πιο επωφελές.
Τι συνέβη;
Απλούστατα η φυσική φορά των πραγμάτων, "ο ρους των γεγονότων", όπως λεγόταν στην παλιά καλή ελληνική ταινία, συνέτεινε ώστε να επιβιώσει ένα τόσο χρήσιμο επάγγελμα. Αυτό του νέου γυρολόγου.
Με ομοιότητες σε σύγκριση με το παλιό, αλλά και με σοβαρές διαφορές.
Ειδικότερα΅:
Μοιάζει στο συνεχές γυρολόγημα, στην αισθητική ακαταστασία, στη ρευστότητα αποφάσεων και προτάσεων, στην φαιδρότητα των χαρακτήρων και σε άλλα επουσιώδη.
Διαφέρει στην χρησιμότητα, στην ακεραιότητα, στο ψεύδος, στην ηθική του συμφέροντος, στη ιδιοκτησία της πραμάτειας, στην θρασύτητα, στην επικινδυνότητα και σε άλλα λίαν ουσιώδη.
Δηλαδή, ο παλιός γυρολόγος αρκείτο στα μικροψέμματα για να πουλήσει το εμπόρευμα του, ενώ ο σημερινός πουλάει τη συνείδησή του.
Ακόμη, ο παλιός ήταν χρήσιμος στην μικρή κοινωνία της φτώχειας, καθώς έντυνε, παπούτσωνε, προίκιζε, αντάλλασσε, πουλούσε βερεσέ. Ενώ ο νέος μας είναι άχρηστος, καθώς βοηθάει την εξουσία να ξεντύνει, ξεπαπουτσώνει, αρπάζει, βιάζει τη ζωή των ανθρώπων και για όλα αυτά προπληρώνεται.
Ο παλιός ήταν όμορφος, γοητευτικός, αρεστός στις γυναίκες σαν κοσμογυρισμένος, κιμπάρης. Ενώ ο δικός μας είναι άσχημος, σαχλός, ανέραστος. συμπλεγματικός, τσιγκούνης, απωθητικός.
Εκείνος ερχόταν για λίγο στα χωριά, έλειπε κι αποζητιόταν. Ετούτος γυροφέρνει στα τελεβίζια, προπαγανδίζοντας την αμορφωσιά του.
Από τον παλιό είχες να μαθαίνεις, γιατί μαζί με τις κουβαρίστρες του, έφερνε και τη φρεσκάδα της πληροφορίας ή τη γοητεία ενός κόσμου άγνωστου. Ενώ από τον δικό μας μόνο τα σπόρια της ανοησίας του μπορείς να περιμένεις και τις φοβέρες της "αυθεντίας" του.
Το εγκώμιο μας θα τελειώναμε με τούτο:
Εκείνος δεν παρίστανε. Ήταν. Ήταν η δύναμη της καινοτομίας μέσα από την έλλειψη τίτλων. Δεν ήταν ο "ειδικός" μα ο "γενικός", κάτι ανάμεσα σε δικηγόρο, δάσκαλο και γιατρό. Ήταν εξομολόγος και εραστής, αμαρτωλός και άγιος,.Ήταν ο σπινθήρας του αλλιώτικου..
Ετούτος παριστάνει. Είναι η "δύναμη" της κοινοτοπίας, η επιτομή της συμφεροντολογίας, η αυθεντία των πληρωμένων συνεδρίων. Ο έμπιστος των ισχυρών. Ο αφεντόπιστος.
Είναι πλέον ο πασίγνωστος τύραννος. Ο μισητότερος της τηλεόρασης εμποράκος. Ο γυρολόγος γιατρός!
