Για κάθε άνθρωπο που τρώει από τα σκουπίδια, για κάθε άνθρωπο που κοιμάται στα πεζοδρόμια, έχουμε όλοι ευθύνη. Αυτήν που αναλογεί στον καθένα μας, για την ψήφο μας, για την αδιαφορία μας, για την έλλειψη αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Την κοινωνία που ζούμε εμείς την φτιάχνουμε. Είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας.
Η πείνα είναι κακός σύμβουλος και ο αγώνας για επιβίωση πρωταρχικό μέλημα. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες, σε μια καθημαγμένη από τα μνημόνια χώρα, το ένστικτο της επιβίωσης υπερισχύει έναντι όλων των άλλων όταν ο πολιτισμός μιας κοινωνίας υποχωρεί και αφήνει τη θέση του στους νόμους της ζούγκλας.
Κι όπως σε κάθε αναμπουμπούλα, οι λύκοι είναι πολλοί και καραδοκούν.
Θα αναφερθώ σε μια περίπτωση που έγινε γνωστή στο πανελλήνιο. Της γιαγιάς με τα τερλίκια. Το οικογενειακό δράμα έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο, δεν χρειάζεται να μπω σε φρικιαστικές λεπτομέρειες. Είναι από τους μετανάστες ενός κατώτερου Θεού. Που δεν ενδιαφέρεται κάποιος κομματικός τομέας δικαιωμάτων ή κάποιο open society ίδρυμα για την τύχη τους.
Και κάπου εδώ είναι που μπαίνει ο πρώτος λύκος, η Χρυσή Αυγή.
Αυτή (εικόνα) είναι η κόρη της γιαγιάς (όπως με ενημέρωσε κάποιος διαδικτυακός φίλος). Με λίγο ψωμάκι, με λίγο ενδιαφέρον, ο πεινασμένος (ωφελούμενος στα συριζαϊκά) γίνεται υποχείριο. Επιπλέον, με μια σύντομη επικοινωνία κατάλαβα ότι οι πνευματικές δυνατότητες της κυρίας είναι πολύ περιορισμένες -πανεύκολο θύμα. Όπως άλλωστε και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων αυτής της εγκληματικής οργάνωσης. Αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα έχουν. Πάμε στον δεύτερο λύκο. Οι εξουσιαστές ξέρουν πολύ καλά το πως παίζεται αυτό το παιχνίδι. Γιατί το επέτρεψαν εξαρχής, τότε που η χρυσή αυγή δεν είχε πολιτική δύναμη και μπορούσαν άνετα να την μπουζουριάσουν για την δράση της;
Επειδή όταν ο καπιταλισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο, μόνο με φασιστική -ακραία αντιλαϊκή- πολιτική μπορεί να επιβιώσει.
Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή από τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρα μόνο με ανοιχτή βία, λέει ο Μπρεχτ παρακάτω.
Επιχειρώντας όμως να εφαρμόσει τον μνημονιακό φασισμό με έναν μανδύα δημοκρατικής νομιμότητας, η ύπαρξη της χρυσής αυγής κρίθηκε απαραίτητη. Έτσι ώστε ολόκληρο το 'δημοκρατικό τόξο', την ώρα που εφαρμόζει πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας, την ώρα που καταστρατηγεί το Σύνταγμα, να παρουσιάζεται ως υπερασπιστής της δημοκρατίας από τη φασιστική απειλή της χρυσής αυγής.
Μια αριστερά που βρήκε έτοιμη προεπαναστατική κατάσταση στην κοινωνία, μάννα εξ ουρανού, και αντί να το εκμεταλλευτεί -έστω πολιτικά-, κατόρθωσε να συρρικνωθεί περαιτέρω!
Έτσι, ο διχαστικός λόγος και η ρητορική μίσους έγιναν μονόδρομος επιβίωσης της συρρικνωμένης και απαξιωμένης αριστεράς. Που έστρεψε τα βέλη της ακόμη και ενάντια στον απλό λαό που συμμετείχε στα συλλαλητήρια της "πλατείας" και της Μακεδονίας, αδιαφορώντας για τις μελλοντικές συνέπειες που θα έχει η αποξένωση της από τις λαϊκές μάζες.
Το ΕΑΜ είχε διοργανώσει συλλαλητήριο (με θύματα) υπερασπιζόμενο την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Οι σημερινοί ανεγκέφαλοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να χαρίσουν τα συλλαλητήρια στην ακροδεξιά και να ανοίξουν ένα επικίνδυνο μέτωπο στη Μακεδονία, καθιστώντας την χώρα μας έρμαιο στους αμερικανογερμανικούς εκβιασμούς και σχεδιασμούς.
Το μεγαλύτερο πλήγμα η αριστερά δεν το δέχτηκε από την προδοσία Σύριζα, αλλά από την αδυναμία της να διαφοροποιηθεί ιδεολογικά από τον Σύριζα και την κοσμοπολίτικη θεώρηση των πραγμάτων που αυτός πρεσβεύει προσκολλημένος στα ιδεολογήματά της.Ο "αντιφασισμός" λοιπόν που στράφηκε ενάντια στην εγκληματική συμμορία -και όχι μόνο-, έδωσε προσωρινή διέξοδο στο αδιέξοδο μιας αριστεράς που έχει χάσει εδώ και πολλά χρόνια τον προσανατολισμό της και προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά με το ιδεολογικό οπλοστάσιο που της προσέφερε απλόχερα 😉 ο φιλάνθρωπος κύριος Σόρος.
Και δώσ' του αντιφασιστικές κορώνες.. και ξανα δώσ' του αντιφασιστικές κορώνες.. και δώς' του αντιφασιστικές πορείες.. και ξανα δώσ' του αντιφασιστικές εκδηλώσεις και συναυλίες..
Και κάπως έτσι φάγαμε το αρνάκι από τα πλυμένα χέρια του χασάπη και προστατέψαμε το μονοπώλιο...
ΥΓ.
Τα παραπάνω τα έγραψα με αφορμή ένα φαινόμενο που παρατηρώ συχνά τα τελευταία χρόνια, όπου κάποιοι πολύ αριστεροί, προφανώς με χορτάτο στομάχι, στοχοποιούν ανθρώπους εξαθλιωμένους και περιθωριοποιημένους, για τις επιλογές τους στην κάλπη.
Τι κάνατε όλοι εσείς κύριοι για αυτούς τους ανθρώπους πέρα από κριτική; Τίποτα. Η λέξη αλληλεγγύη είναι άγνωστη στην ελληνική κοινωνία, με την έννοια της οργάνωσης. Το μόνο που υπάρχει είναι η ελεημοσύνη κάποιων μεμονωμένων ατόμων όταν ευαισθητοποιούνται για συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Θα αναφέρω κάτι που ίσως να πέρασε απαρατήρητο από αυτούς που νομίζουν ότι κάνουν αντιφασισμό. Το ποσοστό της χρυσής αυγής μειώθηκε αισθητά. Και δεν είναι ο Βελόπουλος που το μείωσε. Αυτό φαίνεται καθαρά και στις περιφερειακές εκλογές που δεν συμμετείχε ο Βελόπουλος.
Τι συνέβη; Κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να απαγκιστρωθούν από το δίκτυο της χρυσής αυγής. Πως το κατάφεραν; Στάθηκαν στα πόδια τους. Το ψωμί που τους έδινε η χρυσή αυγή μέσω των κυκλωμάτων που ελέγχει, τους το έδωσε ο Σύριζα με τα διάφορα επιδόματα καταπολέμησης της φτώχειας. Τόσο απλό είναι.
Αντί να λοιπόν να ξορκίζετε τον ακροδεξιό φασισμό, βγείτε στον δρόμο και βοηθήστε, όπως μπορείτε, ανθρώπους που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Πιέστε την κυβέρνηση να τους βοηθήσει. Αξιοποιείστε τις αντιφασιστικές εκδηλώσεις δημιουργικά, για να πιέσετε την κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Η ήττα της ακροδεξιάς δεν έρχεται με κραυγές και ρόπαλα. Θα έρθει μόνο με την καταπολέμηση της φτώχειας που προκαλεί ο καπιταλισμός. Αντί να σπέρνετε μίσος και διχασμό, αντί να χτίζετε έναν ακροαριστερό φασισμό για να καταπολεμήσετε τον ακροδεξιό φασισμό,
προσεγγίστε τον λαό.
Είναι όμως αυτός ο στόχος σας;
Για να παραφράσω και λίγο τον Καβάφη :
«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς φασίστες;»
