Στις
19 Οκτωβρίου ο αυτοπυρπολισμός ενός άνδρα στην Οδό Ολύμπου στο κέντρο
της Θεσσαλονίκης συντάραξε την Ελλάδα. Σύμφωνα με μαρτυρία ο άνδρας
αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας ενώ πρόσφατα του είχαν κόψει το
επίδομα της Πρόνοιας και έπρεπε να ξαναπεράσει από Επιτροπή.
Ζούσα στην ίδια πολυκατοικία. Τον γνώριζα.
Πριν 2 περίπου χρόνια, είχε αποβιώσει η θεία του αυτοπυρποληθέντος. Η κυρία Ελένη.
Δεν είχε παντρευτεί ποτέ. Ζούσε μόνη.
Ήταν νεκρή στο διαμέρισμα για τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες, ίσως και περισσότερο.
Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς.
Από το διαμέρισμα έβγαινε μυρωδιά. Διαμαρτυρήθηκαν οι γείτονες. Βρέθηκε τελικά νεκρή.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε αν ζούσε … τόσο καιρό.
Την έβαλαν σε ειδικό σάκο και την πήραν …
Χθες ήταν η σειρά του Γιώργου.
Είχε σπουδάσει Μαθηματικός στην Ιταλία, του είχαν ζητήσει από το ΔΙΚΑΤΣΑ να αναγνωρίσει 3 μαθήματα. Δεν τα αναγνώρισε ποτέ. Δεν δίδαξε ποτέ ως μαθηματικός.
Για χρόνια χρόνια έπινε ρετσίνα στο πλατύσκαλο της πολυκατοικίας.
Μετά έμαθε ότι έχει καρκίνο. Το σατίριζε κι αυτό με το γνωστό πολύ καλό του χιούμορ.
Σωματικά τον βλέπανε όλο και πιο αδύναμο και αδύνατο οι ελάχιστοι που τον γνώριζαν στην πολυκατοικία. Φανερά ο καρκίνος είχε προχωρήσει πολύ.
Μαζί του ξέρω ότι ζούσε κάποιος ακόμη, πιθανώς άστεγος ή ίσως και να νοίκιαζε ανεπίσημα κάποιο δωμάτιο στο παλιό διαμέρισμα που ήταν κάποτε της θείας.
Διάβασα τυχαία την είδηση, είδα την οδό, κάτι μου έλεγε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν ο Γιώργος αν και δεν έγραφε το νούμερο. Τηλεφώνησα σε ένοικο της πολυκατοικίας. Μου το απέκλεισε. Δεν άκουσα τίποτε μου είπε. Κι όμως σε αυτή την πολυκατοικία έφυγε, με τον τρόπο που επέλεξε ο Γιώργος, χθες.
Εδώ και δυο χρόνια, από τότε που πέθανε η θεία του, είχε να πληρώσει κοινόχρηστα.
Υπό αυτό το πρίσμα κάποιοι (ζήτημα να υπάρχουν 1-2 ιδιοκτήτες που να μένουν στην παλιά πολυκατοικία, οι υπόλοιποι είναι φοιτητές ή αλλοδαποί) είχαν ενδιαφερθεί.. γιατί δεν πλήρωνε και έπρεπε να πληρώνουν οι ίδιοι αποθεματικό για να καλύπτονται προσωρινά τα έξοδα.
Ο “άστεγος”/φίλος που έμενε μαζί του τελευταία, πριν κάνα 2-3 βδομάδες που τον είδα να κάθεται στο δρόμο και τον ρώτησα για τον Γιώργο, μου είπε ότι του είχαν κόψει το επίδομα από την Πρόνοια και ότι σε αυτά τα χάλια (καρκινοπαθής τελικού σταδίου) και έπρεπε να ξαναπεράσει από επιτροπή.
Έτσι ούτε λεφτά είχε αφού κόπηκε το επίδομα, ούτε δυνάμεις να υποβληθεί ξανά στην ταλαιπωρία αυτή .. (πρέπει να μαζέψεις χαρτιά από ένα σωρό διαφορετικές ειδικότητες γιατρών, με γνωματεύσεις, να τα καταθέσεις, και μετά να περιμένεις να περάσεις από την επιτροπή του ΚΕΠΑ, να σε εξετάσουν και να εκδόσουν απόφαση …
Σήμερα λογικά θα έγινε ο ενταφιασμός του πήγε κανείς εκτός από τον πατέρα του; Αμφιβάλλω ..
Πώς καταντήσαμε ως κοινωνία.. Ζεις; Πέθανες;;
Τι με νοιάζει;
Εγώ κοιτάω “να περνάω καλά”.
Καταδικάζοντας κατηγορηματικά κάθε αυτοκτονία, ως άρνηση της ζωής, ως ζωή χωρίς Χριστό, χωρίς Σωτήρα,
ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του Γιώργου.
agonaskritis.gr
Πριν 2 περίπου χρόνια, είχε αποβιώσει η θεία του αυτοπυρποληθέντος. Η κυρία Ελένη.
Δεν είχε παντρευτεί ποτέ. Ζούσε μόνη.
Ήταν νεκρή στο διαμέρισμα για τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες, ίσως και περισσότερο.
Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς.
Από το διαμέρισμα έβγαινε μυρωδιά. Διαμαρτυρήθηκαν οι γείτονες. Βρέθηκε τελικά νεκρή.
Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε αν ζούσε … τόσο καιρό.
Την έβαλαν σε ειδικό σάκο και την πήραν …
Χθες ήταν η σειρά του Γιώργου.
Είχε σπουδάσει Μαθηματικός στην Ιταλία, του είχαν ζητήσει από το ΔΙΚΑΤΣΑ να αναγνωρίσει 3 μαθήματα. Δεν τα αναγνώρισε ποτέ. Δεν δίδαξε ποτέ ως μαθηματικός.
Για χρόνια χρόνια έπινε ρετσίνα στο πλατύσκαλο της πολυκατοικίας.
Μετά έμαθε ότι έχει καρκίνο. Το σατίριζε κι αυτό με το γνωστό πολύ καλό του χιούμορ.
Σωματικά τον βλέπανε όλο και πιο αδύναμο και αδύνατο οι ελάχιστοι που τον γνώριζαν στην πολυκατοικία. Φανερά ο καρκίνος είχε προχωρήσει πολύ.
Μαζί του ξέρω ότι ζούσε κάποιος ακόμη, πιθανώς άστεγος ή ίσως και να νοίκιαζε ανεπίσημα κάποιο δωμάτιο στο παλιό διαμέρισμα που ήταν κάποτε της θείας.
Διάβασα τυχαία την είδηση, είδα την οδό, κάτι μου έλεγε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν ο Γιώργος αν και δεν έγραφε το νούμερο. Τηλεφώνησα σε ένοικο της πολυκατοικίας. Μου το απέκλεισε. Δεν άκουσα τίποτε μου είπε. Κι όμως σε αυτή την πολυκατοικία έφυγε, με τον τρόπο που επέλεξε ο Γιώργος, χθες.
Εδώ και δυο χρόνια, από τότε που πέθανε η θεία του, είχε να πληρώσει κοινόχρηστα.
Υπό αυτό το πρίσμα κάποιοι (ζήτημα να υπάρχουν 1-2 ιδιοκτήτες που να μένουν στην παλιά πολυκατοικία, οι υπόλοιποι είναι φοιτητές ή αλλοδαποί) είχαν ενδιαφερθεί.. γιατί δεν πλήρωνε και έπρεπε να πληρώνουν οι ίδιοι αποθεματικό για να καλύπτονται προσωρινά τα έξοδα.
Ο “άστεγος”/φίλος που έμενε μαζί του τελευταία, πριν κάνα 2-3 βδομάδες που τον είδα να κάθεται στο δρόμο και τον ρώτησα για τον Γιώργο, μου είπε ότι του είχαν κόψει το επίδομα από την Πρόνοια και ότι σε αυτά τα χάλια (καρκινοπαθής τελικού σταδίου) και έπρεπε να ξαναπεράσει από επιτροπή.
Έτσι ούτε λεφτά είχε αφού κόπηκε το επίδομα, ούτε δυνάμεις να υποβληθεί ξανά στην ταλαιπωρία αυτή .. (πρέπει να μαζέψεις χαρτιά από ένα σωρό διαφορετικές ειδικότητες γιατρών, με γνωματεύσεις, να τα καταθέσεις, και μετά να περιμένεις να περάσεις από την επιτροπή του ΚΕΠΑ, να σε εξετάσουν και να εκδόσουν απόφαση …
Σήμερα λογικά θα έγινε ο ενταφιασμός του πήγε κανείς εκτός από τον πατέρα του; Αμφιβάλλω ..
Πώς καταντήσαμε ως κοινωνία.. Ζεις; Πέθανες;;
Τι με νοιάζει;
Εγώ κοιτάω “να περνάω καλά”.
Καταδικάζοντας κατηγορηματικά κάθε αυτοκτονία, ως άρνηση της ζωής, ως ζωή χωρίς Χριστό, χωρίς Σωτήρα,
ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του Γιώργου.
agonaskritis.gr
