Πρόκειται για τον Θανάση Κ. Κομμουνιστής από τα γεννοφάσκια του, με σημαντική, κατά γενική ομολογία, αντιδικτατορική δράση, με φυλακίσεις, ανακρίσεις κλπ. Το Κόμμα αναγνώρισε τα αναμφισβήτητα προσόντα του, του ανέθεσε σημαντικές κομματικές ευθύνες, που έφτασαν τη δεκαετία του 80’ ως και τη διεύθυνση του Ριζοσπάστη. Στα χρόνια της Περεστρόικα, ο σύντροφος Θανάσης Κ. συνέβαλε καταλυτικά στην ατσάλωση των μελών του Κόμματος, μέσα από την παρεμβατική αρθρογραφία του. Ήταν από αυτούς που όταν έγινε το «ατύχημα» στο Τσερνόμπιλ, τον Απρίλιο του 1986, δεν μάσησε από την προπαγάνδα της Δύσης. Βγήκε στα «γεμάτα» και υπερασπίστηκε τον υπαρκτό σοσιαλισμό, σημειώνοντας ότι όλα όσα λεγόντουσαν ήταν κατασκευάσματα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων προκειμένου να χτυπήσουν το σοσιαλιστικό οικοδόμημα.
Λάτρης του επιχειρήματος και του αξιώματος πως η δύναμη είναι στο παράδειγμα, προέτρεπε τους κομμουνιστές να τρώνε άφοβα μαρούλια, προκειμένου να καταδείξουν ότι δεν υπήρχε κανένα θέμα με τη ραδιενέργεια, όπως υποστήριζαν οι δυτικοί. Ήταν τέτοια η προσήλωσή του στα…μαρούλια που οι σύντροφοί του του έδωσαν από τότε το προσωνύμιο «μαρούλιας».
Λίγα χρόνια μετά, ο Θανάσης Κ. αφού αποφάσισε να πάρει διαζύγιο με τη δογματική εκδοχή του σοσιαλισμού, γοητεύτηκε από τον λόγο όσων πολεμούσε. Τους αναθεωρητές, αυτοί, δηλαδή, που ήταν ο μόνιμός του στόχος στα χρόνια που ήταν στο ΚΚΕ. Κάπως έτσι και χωρίς να το αντιληφθεί κανείς πως έγινε ευρωπαϊστής και μεταρρυθμιστής μεταπήδησε το 1991 στον Συνασπισμό.
Η ανάγκη για τα προς το ζην, τον οδήγησε τότε στην αγκαλιά του δημοσιογραφικού συγκροτήματος που τώρα εισηγήθηκε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ εμπάργκο. Από τις επιτελικές θέσεις που πέρασε άφησε όνομα για την… προσήλωσή του στο (τότε) αφεντικό του. Ενδεχομένως η πίστη στον (όποιο) αρχηγό να ήταν αυτό που του έμεινε από τα χρόνια στο ΚΚΕ, είτε το αφεντικό ήταν ο σ. Λένιν, είτε ο σ. Φλωράκης, είτε ο όποιος επιχειρηματίας. Αφεντικά οι μεν, αφεντικά και οι δε. Οι συνάδελφοί του στο ραδιοφωνικό συγκρότημα του Φαλήρου είχαν να λένε για τον χειρουργικό τρόπο που έκανε τις απολύσεις, σαν να τις απολάμβανε.
Τα χρόνια τσούλησαν και ένας παλιός επιστήθιος φίλος του Θανάση Κ, ο Αλέκος Αλαβάνος έγινε το 2004 πρόεδρος του Συνασπισμού. Μια από τις πολλές ιδέες του Αλέκου, ήταν να αναθέσει στον παλιό του σύντροφο από το ΚΚΕ τη διεύθυνση του κομματικού ραδιοφωνικού σταθμού που ήταν στα σκαριά. Ο Θανάσης Κ., εύκολος στις μετακινήσεις, πέρασε από το πιο συστημικό στο πλέον ριζοσπαστικό ραδιόφωνο, πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά για να ικανοποιήσει τις μιντιακές ανάγκες του κόμματος. Τα πενιχρά οικονομικά μέσα του κόμματος δεν του έδιναν πολλές δυνατότητες. Αναγκάστηκε να προσλάβει κάποιους νέους δημοσιογράφους. Ένας από αυτούς είχε και την τύχη να απολαύσει το μεγαλείο του Θανάση Κ. όταν στα τέλη Ιουλίου του 2007 τον φώναξε στο γραφείο του. Με γλυκό και συνάμα λιτό τρόπο, του είπε πως απολύεται. Στο εύλογο ερώτημα γιατί του νεαρού συναδέλφου, ο κομματικός διευθυντής του απάντησε με το ακλόνητο επιχείρημα «γιατί είσαι δεξιός». Ο Θανάσης Κ. είχε από νωρίς το λεγόμενο αριστερόμετρο και το χρησιμοποιούσε κατά το δοκούν. Αλλά δεν τον άφησε χωρίς…αποζημίωση. Το αντίθετο. Του έδωσε δώρο έναν…αναπτήρα με το λογότυπο του σταθμού για «να μας θυμάσαι», όπως του είπε.
Ο χρόνος, όμως, δεν σταματά σε ασήμαντα, για τον Θανάση Κ., γεγονότα, όπως το προαναφερθέν. Κάπως έτσι φτάνουμε στο δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ έτος 2009. Εκεί που γίνεται η μάχη του Δράμαλη ανάμεσα στον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκο Αλαβάνο και τον πρόεδρο του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα, μάχη για τα κομματικά ιμάτια. Ο Θανάσης Κ. από τα μικρόφωνα του σταθμού ξιφουλκεί υπέρ του σ. Αλέκου και κάνει κομματάκια με επαναστατικά επιχειρήματα τον αμούστακο και ιδεολογικά απαράσκευο Αλέξη. Δυστυχώς για τον Θανάση Κ., ο Αλέξης επικρατεί κατά κράτος του Αλέκου, με αποτέλεσμα να πάρει και ο Θανάσης Κ. για πρώτη φορά στη ζωή του το χαρτί της απόλυσης από τον κομματικό ραδιοσταθμό.
Απτόητος, όμως, και ατσαλωμένος από τις κακουχίες της ζωής, συνεχίζει τη μάχη και από διάφορα περιθωριακά μετερίζια πετροβολάει την νερωμένη ψευτοαριστερή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ Έλα, όμως, που τα μνημόνια φέρνουν τα πάνω κάτω, και το βέλος των δημοσκοπήσεων αυξάνεται στα ύψη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Θανάσης Κ. δεν θα μπορούσε να μείνει αδιάφορος στην προοπτική του σοσιαλισμού.
Επαναδραστηριοποιείται σταδιακά και κάνει αυτό που γνωρίζει καλά. Υπερασπίζεται με σθένος τον Ηγέτη, δίνοντας ουκ ολίγες φορές μέσα από την στήλη του στην Αυγή τη «γραμμή». Τα παλιά πάθη σβήνουν, η στενή φιλία με τον Αλαβάνο αλλά και τα υπόλοιπα πρώην στελέχη (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Λεουτσάκος κλπ) του ΚΚΕ χαλάει. Είναι τέτοια, δε, η οσμή της εξουσίας που τον φέρνει στην αυλή του Αλέξη. Γίνεται ο γκουρού του νεοΣΥΡΙΖΑισμού, με πύρινα άρθρα τόσο κατά της ΝΔ όσο και κατά των πρώην συντρόφων του από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Με ζήλο υπερασπίζεται τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, τις αγκαλιές με τους αμερικάνους, τις μεταρρυθμίσεις. Ένας άλλος Θανάσης Κ. είναι εφικτός. Τόσο πολύ αναγνωρίζεται το ταλέντο του ώστε ο Αλέξης τον κάνει διευθυντή στο γραφείο τύπου του!
Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Όπου ο Θανάσης Κ.-θυμάστε;;;- έχοντας την εμπειρία του Τσερνόμπιλ και τη γνώση της λειτουργίας αλλά και των πρακτικών των πρώην σοσιαλιστικών καθεστώτων έπεισε τον Αλέξη να διαχειριστεί τις πυρκαγιές στο Μάτι σαν να μην είχε γίνει κάτι σημαντικό και πολύ περισσότερο σαν να μην υπήρχαν οι δεκάδες νεκροί. Για να τον πείσει, μάλιστα, τον έστειλε στο Μάτι συνοδεία έντεκα αυτοκινήτων και με δική του κάμερα-ούτε καν της αγαπημένης ΕΡΤ.
Η μόνη δυσκολία αυτή τη φορά για τον Θανάση Κ ήταν πως δεν μπορούσε να αποδώσει τις πυρκαγιές στην ιμπεριαλιστική περικύκλωση, μιας και ο Αλέξης έχει γίνει προσωπικός θαυμαστής του… διαβολικού Ντόναλντ. Προσπάθησε, δηλαδή, να κάνει αυτό που γνωρίζει, εμπάργκο στην πραγματικότητα, αλλά δεν τα κατάφερε. Αρκέστηκε, οπότε, στο εμπάργκο στον ΣΚΑΙ. Επειδή, όμως, ο Θανάσης Κ. δεν μένει ποτέ χωρίς «γραμμή», βρήκε την ιδέα με τα αυθαίρετα. Ιδεάρα που, όπως βλέπουμε και ακούμε, «φεύγει» σαν τα ψωμάκια στην Ομόνοια. Κρίμα που αυτή τη φορά δεν μπορεί να αναφωνήσει «φάτε άφοβα ψωμάκια». Κάηκαν και αυτά στην προπαγάνδα…
parapolitika.gr
