Η κατάλυση της Δημοκρατίας

Τρίτη 19 Ιουνίου 2018


Παρά το ότι το θέμα της Μακεδονίας είναι εξαιρετικά σοβαρό και δεν πρέπει να ξεχαστεί ούτε στιγμή, όπως ελπίζει ουτοπικά η κυβέρνηση, υπάρχει κάτι εξίσου σοβαρό, εάν όχι σοβαρότερο – το οποίο αναδείχθηκε από τον τρόπο χειρισμού, καθώς επίσης από τις διαδικασίες που δρομολογήθηκαν γύρω από το Σκοπιανό.  Η πλήρης κατάλυση της Δημοκρατίας και μάλιστα με έναν τέτοιο τρόπο που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ο απόλυτος ορισμός του φασισμού – χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
Ειδικότερα, ακόμη και ο λαός των Σκοπίων, με αμελητέα παράδοση Δημοκρατίας, θα κληθεί να αποφασίσει με δημοψήφισμα σχετικά με το εάν αποδέχεται τη συμφωνία ή όχι – παρά το ότι του έχουν προσφερθεί τα πάντα, χωρίς κανένα σοβαρό αντάλλαγμα εκ μέρους του. Αντίθετα, οι Πολίτες της κοιτίδας της Δημοκρατίας δεν πρόκειται καν να ερωτηθούν, παρά το ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα – επειδή η κυβέρνηση φαίνεται πως εμπιστεύεται τη λαϊκή βούληση μόνο όταν εκλέγει το ένα από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, ενώ θεωρεί πως ο λαός είναι  όχλος, ετερόκλητο πλήθος και ανεύθυνος, όσον αφορά τα μεγάλα εθνικά θέματα.

Δεν επεξηγείται δε καν στο δύστυχο λαό που έχει υποφέρει και θα υποφέρει τα πάνδεινα από τη διαχρονική διαφθορά των πολιτικών κομμάτων σε συνδυασμό με το πελατειακό κράτος-στρατό τους, πώς ακριβώς δρομολογείται ένα έντιμο δημοψήφισμα. Το ότι δηλαδή όλα τα κόμματα αναλύουν προηγουμένως τις απόψεις τους στους Πολίτες – είτε με φυσικές ομιλίες ανάλογες με τις προεκλογικές, είτε μέσω των διαφόρων ΜΜΕ, είτε με αντιπαραθέσεις των ηγετών τους (debate).

Με τον τρόπο αυτό που συναντάται σε αρκετές δημοκρατικές χώρες, όπως η Ισλανδία, η Ελβετία κοκ., οι Πολίτες ενημερώνονται επαρκώς, έτσι ώστε να είναι σε θέση να ψηφίσουν σωστά – οπότε δεν αφήνονται στην τύχη τους τα δημοψηφίσματα, ούτε όμως αγνοείται η άποψη αυτών που τελικά θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό τυχόν λαθών που δεν είναι ποτέ οι πολιτικοί, αλλά οι Πολίτες. Το κακοποιημένο Σύνταγμα μας από τα κόμματα βέβαια δεν προβλέπει τέτοιου είδους διαδικασίες – ενώ η σημερινή κυβέρνηση έχει αποδείξει πως δεν σέβεται τα δημοψηφίσματα, ακόμη και όταν η ίδια τα δρομολογεί και κερδίζει η δική της άποψη. Εν τούτοις, έχει ηθική υποχρέωση να το κάνει – κάτι που υποστηρίζεται από όλους σχεδόν τους Έλληνες.

Ένα επόμενο στοιχείο που συνηγορεί στο ότι αυτά που συμβαίνουν αποτελούν τον ορισμό του φασισμού, εκείνου δηλαδή του μαύρου φιδιού που δεν εμφανίζεται ποτέ εκεί που το περιμένεις, είναι η αντιμετώπιση των ειρηνικών διαμαρτυριών των Πολιτών απέναντι σε μία αυθαίρετη απόφαση, με την οποία δεν συμφωνεί τουλάχιστον το 75%! ΜΑΤ, πλημμύρα χημικών, επιθέσεις των αναρχικών ομάδων, προπηλακισμοί διαδηλωτών από αστυνομικούς, απαγόρευση κυκλοφορίας στις Πρέσπες όπως επί εποχής χούντας (πηγή) κοκ. – από κάποιον που έχει βιώσει αυτού του είδους το σκοτεινό φασισμό, ενώ λέγεται πως θα αμειφθεί με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης! (το 30ο αργύριο ίσως).

Γνωρίζουμε βέβαια πόσο προβληματικό είναι να αναφέρεται κανείς σε τέτοιου είδους θέματα ως απλός Πολίτης μίας χώρας – ο οποίος δεν ανήκει στην ομάδα που έχει καταλύσει τη Δημοκρατία, παριστάνοντας υποκρινόμενη τον υπερασπιστή της. Ειδικά όταν διακυβεύονται τόσο πολλά, όπως η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, τα ενεργειακά μας αποθέματα, οι δρόμοι των αγωγών, η σύνδεση του Δούναβη με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης που είναι ήδη γερμανικό κοκ.

Εν τούτοις, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να εμποδιστεί το μαύρο φίδι που ενδεχομένως έχει εκκολαφθεί χωρίς καν να το πάρουμε είδηση και από εκεί που κανένας δεν το περίμενε – οπότε θεωρούμε υποχρέωση μας να πάρουμε το ρίσκο. Ευχόμαστε φυσικά να είναι λάθος οι εκτιμήσεις μας ή/και υπερβολικοί οι φόβοι μας – αφού κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ καλύτερο για την Ελλάδα.



Απόσπασμα από το άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου
 "Ο ορισμός του φασισμού"
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ