Eurogroup, Χρέος και Εθνικό Νόμισμα

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

H πρόσφατη απόφαση του Eurogroup 5.12.16, έφερε και πάλι στην επιφάνεια το κρίσιμο ζήτημα του δημόσιου χρέους, μαζί και τη σκοπιμότητα συμμετοχής της χώρας στην Ευρωζώνη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα συστημικά media, βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για «επιτυχία» ….έστω κι αν δεν ήταν όπως τι θέλαμε, ….αλλά μην είμαστε και πλεονέκτες. Τουλάχιστον – δηλώνουν – η απόφαση αποτελεί μια ανάσα και με την εφαρμογή των «προαπαιτούμενων» θα ανοίξει ο δρόμος για οριστική ρύθμιση του χρέους.! Δυστυχώς ακούγεται πολύ ωραίο …για να είναι αληθινό.

Άνθρακας ο … «θησαυρός»


Η προσεκτική ανάγνωση της απόφασης του Eurogroup δεν αφήνει περιθώρια για ερμηνείες «success story» που εναγωνίως αναζητά η κυβέρνηση προκειμένου να δικαιολογήσει τις επιλογές της. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα μείωσης του χρέους στην καλύτερη περίπτωση αποτελούν «υπογλώσσια» για τον «υψηλό πυρετό» της κρίσης χρέους. Μιλάμε για μικρή παράταση του χρόνου εξόφλησης των δανείων του EFSF (από 28 σε 32,5 χρόνια) και μικρή μείωση των επιτοκίων, με αποτέλεσμα μια ελάφρυνση μεταξύ 2030-2060 (!), χωρίς κανένα κόστος για το EFSF.!!

Ωστόσο αν η μικρή μελλοντική ελάφρυνση χρέους αποτελεί το «κερασάκι», η κυρίως «τούρτα» είναι γεμάτη πίκρα και δηλητήριο. Μιλάμε για τη δέσμευση δημιουργίας πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο (περίπου 7 δις ανά έτος) από το 2018 με ορίζοντα 10ετία, προκειμένου να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια του χρέους. Να σημειώσουμε ότι το ύψος τους μετά το 2020 κάνει άλμα από 15,5 δις κάθε χρόνο σήμερα, στα 25 δις κατά μέσο όρο την πενταετία 2021-25. Στην ουσία ο στόχος για πλεονάσματτα 3,5% το χρόνο, αποτελεί πρόγραμμα εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού και διάλυσης της χώρας, από τη στιγμή που όλοι αναγνωρίζουν …ακόμα και το ΔΝΤ, ότι είναι αδύνατη η επίτευξή τους τόσο το 2018, όσο πολύ περισσότερο για μια 10ετία. (!) Κατά συνέπεια για ποια επιτυχία κάνει λόγο η κυβέρνηση και τα μνημονιακά media;

Τα «προαπαιτούμενα» πορεία προς τον… Άδη


Ωστόσο οι αποφάσεις του Eurogroup δεν σταματούν εδώ. Για να προχωρήσει η β’ αξιολόγηση, πρέπει να εφαρμοστούν όλα τα «προαπαιτούμενα» που έχουν ως πυρήνα τα «εργασιακά» (μείωση κατώτατου μισθού, απελευθέρωση απολύσεων, διάλυση συλλογικών διαπραγματεύσεων, ουσιαστική κατάργηση δικαιώματος απεργίας, εφαρμογή lock-out, κά), καθώς η εκκαθάριση των «κόκκινων δανείων» και χρεών στο δημόσιο (με πλειστηριασμούς περιουσιών, επιχειρήσεων, ακόμα και πρώτης κατοικίας) και επιτάχυνση του ξεπουλήματος ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας μέσω του υπερ-Ταμείου το οποίο είναι υπό τον έλεγχο των δανειστών. Άρα η φιλολογία περί «ανάπτυξης» δεν αποτελεί παρά επικοινωνιακή …φούσκα για να κερδηθεί χρόνος παραμονής στην εξουσία. Τα μέτρα λιτότητας είναι από τη φύση τους υφεσιακά, συρρικνώνουν την παραγωγή και το ΑΕΠ και αυξάνουν την ανεργία. Ας μην ξεχνάμε τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών στο διάστημα 2010-16. Το ποσοστό του πληθυσμού που ζει στα όρια της φτώχειας από 18% ανέβηκε στο 48%, το ΑΕΠ μειώθηκε 27% και η ανεργία τριπλασιάστηκε από το 8,5% στο 26%.

Ανατροπή λιτότητας, διαγραφή χρέους, Εθνικό Νόμισμα


Δυστυχώς οι αποφάσεις του Eurogroup δεν σηματοδοτούν το τέλος, αλλά την έναρξη ενός νέου κύκλου σκληρότερης λιτότητας, οι συνέπειες της οποίας θα είναι ιδιαίτερα επώδυνες για τον ελληνικό λαό και τη νέα γενιά. Η εμμονή στην πολιτική των Μνημονίων και «πάση θυσία» παραμονή στην Ευρωζώνη, είναι πολιτική οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, φτωχοποίησης του ελληνικού λαού και ουσιαστικής κατάργησης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Η ανάγκη ανατροπής της, αποτελεί άμεση και ζωτική ανάγκη.

Κατά τη «Λαϊκή Ενότητα», η ανατροπή των Μνημονίων, η βαθιά διαγραφή του χρέους και η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, αποτελούν την απαρχή εφαρμογής φιλολαϊκής πολιτικής εξόδου της χώρας από την κρίση. Ειδικότερα η κατάργηση της λιτότητας και η ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων, είναι προϋπόθεση τόνωσης της παραγωγής και της απασχόλησης, ενώ η αναστολή πληρωμής των επαχθών τοκοχρεολυσίων, αποτελεί βασικό όρο για οικονομική ανακούφιση από το βραχνά του χρέους και στήριξης της ανάπτυξης, καθώς επίσης ισχυρό μέσο πίεσης για τη βαθιά διαγραφή του.

Από την άλλη η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, αποτελεί αναγκαίο βήμα ανάκτησης της χαμένης «εν πολλοίς» εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και εφαρμογής εναλλακτικής πολιτικής προοδευτικής εξόδου από την κρίση, με στόχο την παραγωγική ανόρθωση, τη μείωση της ανεργίας, την εφαρμογή «Σεισάχθειας» στα χρέη λαϊκών νοικοκυριών, δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, μείωσης φορολογικής επιβάρυνσης μισθωτών, συνταξιούχων και μικρο-ιδιοκτητών, πάταξης του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής, αναβάθμισης των κοινωνικών υπηρεσιών υγείας, πρόνοιας, παιδείας και πολιτιστικής αναγέννησης. Πρόκειται για μια πολιτική που υπηρετεί τα ζωτικά συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και αργά ή γρήγορα, με την αγωνιστική του παρέμβαση, θα γίνει πραγματικότητα.



Γιάννης Τόλιος, μέλος Π.Γ. της ΛΑΕ, υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής
 laiki-enotita.gr
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ