Σημείωση του μεταφραστή: Όλα τα αναφερόμενα στα έγγραφα ονοματεπώνυμα προσώπων έχουν αφεθεί με την αρχική γραφή τους στην αγγλική γλώσσα.
Υπόμνημα από τα αρχεία DC LEAKS δείχνει ότι ο Σόρος δούλεψε για να ωθήσει την Ελλάδα να υποστηρίξει το πραξικόπημα στην Ουκρανία και να παρουσιάσει τη Ρωσία σαν εχθρό
Αρχεία που διέρρευσαν δείχνουν ότι ο George Soros είχε δραστηριοποιηθεί στο να διαμορφώνει τον χάρτη των ελληνικών media με γενναιόδωρες επιχορηγήσεις έτσι ώστε να προωθήσει περισσότερο το ουκρανικό πραξικόπημα.
Την περασμένη εβδομάδα αναφέραμε σχετικά με τα DC Leaks hack των περισσότερων από 2,500 αρχείων που δείχνουν το πως ο George Soros και οι ΜΚΟ του επηρεάζουν τους ηγέτες στον κόσμο, καθοδηγούν την εξωτερική πολιτική και βοηθάνε να δημιουργούνται ταραχές σε κυρίαρχα έθνη που πολλές φορές οδηγούν στο χάος και στον εμφύλιο πόλεμο.
Μια χώρα στην οποία επικεντρώθηκε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του George Soros και των ΜΚΟ του είναι η Ουκρανία.
Είναι πλέον κοινή αποδοχή ότι ο Soros ήταν βαθιά ανακατωμένος με τις διαμαρτυρίες της Maidan το...
2014 και στο βίαιο πραξικόπημα που στο όνομα των “αξιών της ΕΕ” ανέτρεψε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.
2014 και στο βίαιο πραξικόπημα που στο όνομα των “αξιών της ΕΕ” ανέτρεψε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.
Σε ένα αρχείο με τίτλο: “Πρωτοβουλία της Open Society για την Ευρώπη (OSIFE). Διαμορφώνοντας τον ουκρανικό διάλογο στην Ελλάδα”(Ukraine and Europe-greece-tor ukraine debate mapping greece.docx), ο Soros προσφέρει σε έναν σύμβουλο μια αμοιβή $6,500 (μεικτά) για “τουλάχιστον 15 πλήρεις εργάσιμες μέρες ώστε να διεκπεραιώσει την αποστολή του” συν πληρωμή όλων των εξόδων.
Ο σκοπός της αποστολής:
Η Open Society Initiative For Europe (OSIFE) (ΣτΜ Open Society Πρωτοβουλία για την Ευρώπη) διάλεξε τον Iannis Carras για την επιχορήγηση της χαρτογράφησης των ελληνικών media. Η αιτιολόγηση της επιλογής του…
Όλες οι συμβάσεις είναι στον ίδιο λογαριασμό. Χρειαζόμασταν να βρούμε πολύ εξειδικευμένους ερευνητές για να χαρτογραφήσουμε τον διάλογο για την Ουκρανία στην Ευρώπη, συνεπώς φτιάξαμε μια σύντομη λίστα υποψηφίων σε συνεργασία με συναδέλφους του Think Tank Fund, OSEPI και σε συνεργασία με μέλη του OSIFE και διαλέξαμε τον πιο καταρτισμένο που θα μπορούσε να φτιάξει την έκθεση στον ζητούμενο χρόνο. Στην περίπτωση της Ελλάδας συμφωνήσαμε ότι ο Iannis Carras, ένας οικονομικός και κοινωνικός ιστορικός των Βαλκανίων και των Ρωσικών σχέσεων με εξειδικευμένη γνώση των ελληνικών ΜΚΟ και κοινωνικών κινημάτων, ήταν ο πιο κατάλληλος για την αποστολή.
Αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον δεν είναι η επιχορήγηση από την OSIFE, αλλά μια επιστολή του νικητή της επιχορήγησης Carras προς ένα πρόσωπο με το όνομα Mathew (άλλος ελληνόφωνος ???), στην οποία του περιγράφει με λεπτομέρεια το σχέδιο του για να προωθηθούν τα σχέδια του Soros για την Ουκρανία στην Ελλάδα.
Είναι αξιοσημείωτο το πως ο Carras λέει στον Mathew για την συνολική καχυποψία της ελληνικής κοινωνίας προς την Open Society μετά τον ρόλο που αυτή έπαιξε σπέρνοντας αναταραχές στην Γιουγκοσλαβία. Ο Carras φτάνει στο σημείο να λέει στον Mathew να μην αναφέρει την Open Society στην Ελλάδα.
Γενικά, και κατά τη δική σου ευχέρεια, μην λες ότι το κάνεις αυτό για την Open Society γιατί είναι πιθανό να κλείσεις πόρτες. Υπάρχει πολύ καχυποψία για την Open Society στην Ελλάδα, κυρίως εξαιτίας των θέσεων της με την πρώην Γιουγκοσλαβία. Γράφω ένα άρθρο για την Aspen Review Eastern Europe που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν η οργάνωση για την οποία γίνεται η παρούσα έρευνα”.
Ο Carras στη συνέχεια περιγράφει την προσέγγιση του στην χειραγώγηση της ελληνικής κοινωνίας, καλύπτοντας θέματα όπως:
1. Μέσα. 2. Πολιτικά κόμματα και δεξαμενές σκέψεις. 3. Δημοσκοπήσεις. 4. Επιχειρηματικές σχέσεις. 5. Θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί. 6. Μετανάστευση και διασπορά. 7. Ελλάδα και Ουκρανία στα πλαίσια της ελληνικής οικονομικής κρίσης. 8. Ελλάδα, Ουκρανία και το θέμα της Κύπρου. 9. Ονόματα και σύντομη περιγραφή των σημαντικών παραγόντων: ένα “ποιος είναι” με πληροφορίες για τουλάχιστον 50 opinion leaders.
Ο Carras παρατηρεί το πως η Ρωσία χαίρει πολύ καλής εκτίμησης στην Ελλάδα, ασκώντας “σημαντική χαλαρή ισχύ” (ΣτΜ “soft power”). Ο Carras παρατηρεί ότι η Ελλάδα, προς το παρόν, είναι ένας αδύναμος παίκτης στον ουκρανικό διάλογο και ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Kotzias το γνωρίζει.
Σύνοψη: Δουλεύω με την υπόθεση που προέκυψε κυρίως από συνεντεύξεις που πήρα μέχρι τώρα ότιη Ρωσία έχει σημαντική χαλαρή ισχύ στην Ελλάδα παρόλο που αυτό δεν μετατρέπεται εύκολα σε δυνατή ισχύ (πχ βάζοντας βέτο στις κυρώσεις της ΕΕ). Οι Έλληνες βασικά δεν ενδιαφέρονται και πολύ για την Ουκρανία και την κρίση εκεί. Αναλογίζονται και αντιλαμβάνονται την σύγκρουση μέσα από την δική τους οικονομική κρίση και τις σχέσεις τους με την Ευρώπη (σήμερα κυρίως την Ευρώπη και όχι τις ΗΠΑ). Στον βαθμό που οι σχέσεις με την Ευρώπη παραμείνουν το σημείο εστίασης και δεν εκτροχιαστούν, η Ελλάδα θα γαυγίσει αλλά δεν θα δαγκώσει. Αν βελτιωθούν, η Ελλάδα μπορεί και να μην γαυγίσει (όπως φαίνεται με την πολιτική της Ελλάδας προς το Ισραήλ, ο Kotzias μπορεί να είναι πολύ ρεαλιστής).
Ο Carras προειδοποιεί ότι αν η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας χειροτερέψει κι άλλο, τότε η Ελλάδα μπορεί πολύ εύκολα να στραφεί προς την Ρωσία για υποστήριξη, και αυτό έχει επιπτώσεις για το ουκρανικό σχέδιο.
Αν [τα πράγματα] χειροτερέψουν όμως, η Ελλάδα θα αναζητήσει τη Ρωσία για περισσότερη υποστήριξη και θα αλλάξει την πολιτική της για την Ουκρανία αναλόγως. Συμφωνείς με αυτές τις υποθέσεις; Μπορείς να βρεις επιβεβαίωση υπέρ ή εναντίον αυτών στα μέσα που εξετάστηκαν;
Ο Carras βάζει περισσότερη έμφαση στην επιρροή των μέσων στην Ελλάδα, αναφέροντας διάφορα μεγάλα μέσα που οι ΜΚΟ του Soros μπορούν να στοχοποιήσουν, συμπεριλαμβάνοντας αριστερά και δεξιά μπλογκς.
Εδώ είναι ο κύριος όγκος της δουλειάς (πρέπει να σκεφτούμε πως να μοιράσουμε την δουλειά). Πρέπει να φτιάξουμε ένα ‘who is who?’ με πληροφορίες για τουλάχιστον 6 εφημερίδες, 10 οπτικοακουστικά (TV και radio) και 6 ιστοσελίδες. Μερικά από αυτά είναι προφανή, όμως, ακόμα και σ' αυτές τις περιπτώσεις, η αλλαγή με τον χρόνο (τουλάχιστον 18 μήνες) είναι μια σπουδαία θεώρηση. Να μερικές προτάσεις για τις εφημερίδες: Καθημερινή, Αυγή, Τα Νέα, Βήμα, Εφημερίδα Συντακτών, Ελευθεροτυπία, Πρώτο Θέμα, Ριζιοσπάστης; κλπ. Τι άλλο; Protagon; Athens Review of Books? (πληροφορίες για τον Kotzias). Όσο για την TV, θα κάνουμε τα κύρια [κανάλια]. Τι να πούμε για τα αριστερά μπλογκς; Και οι εμπορικοί ραδιοσταθμοί; Νομίζω πρέπει να καλύψουμε τον Αριστερά στα FM. Τον Sky. Τι άλλο; Κάτι από τα εθνικιστικά και τα ακροδεξιά; Η επιλογή μου θα ήταν το Άρδην (ήδη το φροντίζω) που τουλάχιστον προσπαθεί να είναι σοβαρό. Η Πατρίδα είναι ακόμα πιο δύσγευστο. Θα φροντίσω για τους θρησκευτικούς ιστότοπους στο παράρτημα του πολιτισμού και της θρησκείας. Νομίζω ότι θα έπρεπε να πάρουμε συνέντευξη από τον Kostas Nisenko (http://www.kathimerini.gr/757296/article/epikairothta/kosmos/viaih-epi8esh-kata-toy-antapokrith-ths-ka8hmerinhs-sthn-krimaia) και τον Kostas Geropoulos του New Europe, να ασχοληθούμε με αυτά τα θέματα... δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι θα ήταν σκόπιμο να μιλήσουμε με τους ανταποκριτές από Ρωσία Thanasis Avgerinos, Dimitris Liatsos, Achileas Patsoukas κλπ. (τους ξέρω όλους αυτούς). Επίσης αν συναντήσουμε άρθρα με ενδιαφέρουσες πληροφορίες για κάθε θέμα, θα πρέπει να τα ανταλλάξουμε με mail.
Δίνεται προσοχή στον επηρεασμό των πολιτικών κομμάτων. Ο Carras αυτό το βλέπει σαν μια πιο δύσκολη αποστολή γιατί στα κόμματα στην Ελλάδα δεν θα άρεσε να στρέψουν την πλάτη τους στη Ρωσία.
Ποιος, αν υπάρχει κανένας, ασχολείται με Ρωσία / Ουκρανία μέσα σε κάθε πολιτικό κόμμα; Πόσο σημαντικά είναι τα πολιτικά κόμματα στην διαμόρφωση πολιτικής; (η προαίσθηση μου είναι εντελώς ασήμαντη). Πρέπει να παραδεχτώ ότι λίγο καταλαβαίνω πως να προχωρήσω σ' αυτό το θέμα,όμως έχω γράψει στον ακαδημαϊκό Vassilis Petsinis και ελπίζω να συνομιλήσω μαζί του μέσω skype σύντομα. Τα Think-tanks είναι πιο εύκολα, και, νομίζω, πιο σπουδαία. Έχω ήδη πάρει συνέντευξη από τον Thanos Dokos (διευθυντή του ελληνικού ινστιτούτου εξωτερικής πολιτικής, ELIAMEP) προσωπικά.
Ο Carras σημειώνει πως προσέγγισε διάφορους θρησκευτικούς ηγέτες, ακαδημαϊκούς και ηθοποιούς, για να εκτιμήσει πόσο βαθιά είναι η επιρροή και η χαλαρή ισχύς της Ρωσίας στην ελληνική κοινωνία και κουλτούρα.
Μέχρι τώρα έχω πάρει τηλεφωνική συνέντευξη από τον John of Pergamum (μια από τις υψηλές προσωπικότητες του εσωτερικού κύκλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου με έδρα την Istanbul). Διάβασα το πρόσφατο βιβλίο του Μητροπολίτη Αργολίδας Nektarios (2014), “Two bullets for Donetsk”. Προσπάθησα χωρίς επιτυχία έως τώρα να έρθω σε επαφή με τον ίδιο τον Μητροπολίτη Nektarios, και άρχισα δουλειά με τις δυο σπουδαιότερες ιστοσελίδες θρησκευτικών ειδήσεων το romfea.gr και το amen.gr.
Σε σχέση με την κουλτούρα σκοπεύω να επικοινωνήσω με τον Georgos Livathinos, εξέχοντα σκηνοθέτη ρωσικών και άλλων θεατρικών έργων και την Lydia Koniordou, ηθοποιό. Επίσης την διαχείριση του Onassis Centre, ειδικά την Afroditi Panagiotakou, υποδιευθύντρια που έχει καλή γνώση στο πεδίο αυτό έχοντας ταξιδέψει και στην Ουκρανία και στην Ρωσία. Το 2016 η Ελλάδα και η Ρωσία θα φιλοξενήσει η μια την άλλη σε αντίστοιχες πολιτιστικές εκδηλώσεις στις δυο χώρες. Θα προσπαθήσω να καταλάβω τον βαθμό στον οποίο η απαράμιλλη χαλαρή ισχύς της Ρωσίας μπορεί να μεταφραστεί σε διαμόρφωση στης ελληνικής πολιτικής.
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι το τελικό σημείο επιρροής, με τον Carras να παίρνει συνεντεύξεις από Πρέσβεις και διαμορφωτές πολιτικών αποφάσεων.
Εξωτερική πολιτική και ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Μέχρι τώρα έχω πάρει προσωπικά συνέντευξη από τον Πρέσβη Elias Klis (πρώην πρεσβευτή της Ελλάδας στη Μόσχα, σύμβουλο του τωρινού Υπουργού Εξωτερικών, σύμβουλο της Ελληνικής Ένωσης Βιομηχάνων. Ίσως είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στην κατανόηση των ελληνορωσικών διπλωματικών σχέσεων την παρούσα στιγμή). Τον Πρέσβη Alexandros Philon (πρώην πρεσβευτή της Ελλάδας στην Washington, με τον οποίο έχω προσωπική σχέση). Με τον λοχαγό Panos Stamou (υποβρύχια, εκτεταμένες επαφές στην Κριμαία, επίσης γραμματέας και πρωτοπόρος του ελληνορωσικού ιστορικού συλλόγου) ο οποίος υπογραμμίζει την μη πολιτικοποιημένη παράδοση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Μπαίνω σε πειρασμό να μιλήσω με τον Themos Stoforopoulos για μια εθνική αριστερή άποψη. Διάβασα επίσης το τελευταίο βιβλίο του υπουργού εξωτερικών Kotzias. Όλα αυτά μου έδωσαν χρήσιμες γνώσεις για τα παραρτήματα 7 και 8, και ειδικά για την σύνδεση με το θέμα της Κύπρου (το οποίο στην παρούσα στιγμή η Ελλάδα επιθυμεί πολύ να υποβαθμίζει).
Ο Carras δίνει έμφαση στη Κύπρο, ίσως γιατί αναγνωρίζει την προτίμηση του νησιού να υποστηρίζει την Ρωσία και την μεγάλη της κοινότητα της ρωσικής διασποράς.
Οι προτάσεις αφορούν στο μεσοπρόθεσμο και στο βραχυπρόθεσμο με βάση τις συνεντεύξεις που έγιναν έως τώρα. Για το μεσοπρόθεσμο οι προτάσεις θα συμπεριλαμβάνουν μια πολιτιστική εκδήλωση (που θα καθοριστεί αργότερα) και ένα ημερήσιο συνέδριο για την Ουκρανία και την διεθνή νομοθεσία, αναφέροντας προηγούμενα περιστατικά που σχετίζονται με την Ουκρανία(ειδικά την Κύπρο). Οι προτάσεις μπορούν να συμπεριλαμβάνουν την δυνατότητα ανάδειξης εκπροσώπου/ων από τους τοπικούς Ουκρανούς μετανάστες. Οι βραχυπρόθεσμες προτάσεις θα συμπεριλαμβάνουν ένα πακέτο δράσεων για το τι διακυβεύεται στην Ουκρανία για την Ελλάδα, και τρόπους αφήγησης ομοιοτήτων σε αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε έθνος και αυτοκρατορία σε σύγκριση με Ελλάδα / Ουκρανία. Σκέψου αν αυτά αποδίδουν / τι άλλο θα μπορούσαμε να προτείνουμε;
Και τα δυο έγγραφα είναι από κάτω:
Document from Iannis Carras…
“Ukraine and Europe-greece-carras tsimitakis greece ukraine mar 2015.docx”
Πηγή: theduran
από το «Τελευταία Έξοδος»
