Μια κυβέρνηση υπαλλήλων του συστήματος, υπηρετών της ολιγαρχίας, που από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντα της κοροϊδεύει την κοινωνία και τους εξαθλιωμένους πολίτες.
Στην προηγούμενη περίοδο διακυβέρνησης, εξαπάτησαν τον λαό με υποσχέσεις και προεκλογικές δεσμεύσεις που ήξεραν ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν εντός Ευρωπαϊκού μνημονιακού πλαισίου.
Αντί για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, συμβιβάστηκαν με ένα νέο μνημόνιο κατά πολύ χειρότερο από αυτό που εφάρμοζαν τα προηγούμενα μνημονιακά ανδρείκελα των δωσίλογων γερμανοτσολιάδων.
Στις τελευταίες εκλογές, που έγιναν καθ υπόδειξιν των τοκογλύφων ώστε να ξεφορτωθεί ο Τσίπρας τα εσωκομματικά "βαρίδια", υφάρπαξαν την ψήφο του λαού υποσχόμενοι ότι θα εφαρμόσουν το μνημόνιο με κοινωνική ευαισθησία, με ένα παράλληλο πρόγραμμα που θα ελάφρυνε τους αδύναμους από τις επιπτώσεις των μνημονιακών μέτρων και με ισοδύναμα που θα μετατόπιζαν τη σφοδρότητα των μέτρων προς την κατεύθυνση των πλουσίων.
Όλα αυτά αποδείχθηκαν τρίχες κατσαρές. Ψεύδονταν συνειδητά. Γνώριζαν ότι χωρίς την έγκριση των δανειστών δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν καμία πρωτοβουλία που θα είχε δημοσιονομικό αντίκτυπο. Γνώριζαν επίσης ότι μέσα στο νεοφιλελεύρερο πλαίσιο της μνημονιακής λογικής, υπέρτατη αξία είναι ο πλούτος των κεφαλαιοκρατών και άρα υπάρχει δίχτυ προστασίας που δεν επιτρέπει την αλλαγή μνημονιακών μέτρων με στόχο να πληρώσουν οι οι πλούσιοι και να ελαφρυνθούν οι φτωχοί.
Είναι λογικό για παράδειγμα να αυξήσεις το εισιτήριο στις αστικές συγκοινωνίες σε 1.40 ευρώ, δηλαδή ο νεαρός της ευέλικτης μορφής εργασίας (που αμείβεται με 8 ευρώ την ημέρα, όποτε δουλεύει) να χρειάζεται 3 ευρώ για την μετακίνηση του αλλά είναι ακατανόητο να φορολογήσεις την ιδιωτική εκπαίδευση.
Κορόιδεψαν λοιπόν τον λαό συνειδητά γνωρίζοντας ότι θα φάνε τα μούτρα τους σε λίγους μήνες. Ότι θα αποκαλυφθούν τα ψέματα και η πολιτική τους απάτη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να το κάνουν αυτό; Τι είχαν να κερδίσουν; Γιατί να θέλουν να καούν πολιτικά μέσα σε ένα χρόνο διακυβέρνησης; Γιατί δεν κάθονταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης να το παίζουν επαναστάτες ποπολάροι και να πληρώνονται πλουσιοπάροχα γι αυτό, όπως κάνει τόσες δεκαετίες το ΚΚΕ με μεγάλη επιτυχία;
Η απάντηση είναι απλή. Όλοι αυτοί οι κοινοβουλευτικοί υπηρετούν την ολιγαρχία και τα συμφέροντα της. Όποιος δεν προσκυνήσει στο σύστημα της διαπλοκής που προστατεύεται από το πολίτευμα και τους θεσμούς του, αφανίζεται πολιτικά. Δεν μπορούν να αναδειχθούν νέες υγιείς πολιτικές δυνάμεις αν δεν προβληθούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αν δεν πάρουν την έγκριση της διαπλοκής. Μάταια αγωνίζονται ΕΠΑΜ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ να επιτύχουν την είσοδο τους στη βουλή, σε μια Ελλάδα μάλιστα κατά 60+% αντιμνημονιακή.
Η ολιγαρχία συντηρεί και ελέγχει το εκλογικό σύστημα, την εκλογική διαδικασία(εδώ έχει τεθεί επισήμως θέμα αξιοπιστίας και εγκυρότητας) και τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις. Τους διευκολύνει να προβληθούν, να εκλεχθούν και να μπουν στο κοινοβούλιο όπου θα πληρώνονται πλουσιοπάροχα, θα ζούνε μέσα στη γκλαμουριά, θα εξασφαλίζουν τα εγγόνια και τα δισέγγονα τους, θα διορίζουν όλο τους το σόι και τους πολιτικούς τους φίλους. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα που θα τους χρειαστεί η ολιγαρχία, είναι υποχρεωμένοι όλοι αυτοί οι κοινοβουλευτικοί να την υπηρετήσουν ακόμη κι αν αυτό οδηγεί στον πολιτικό τους θάνατο. Είναι άλλωστε σίγουρο ότι δεν θα βγουν οικονομικά ζημιωμένοι.
Έτσι ήρθε η ώρα που η ελίτ της χώρας αποφάσισε να παίξει το χαρτί της "αριστεράς" για να προχωρήσει το μνημόνιο, το οποίο είχε κολλήσει στην αδυναμία του Σαμαρά να εφαρμόσει τα πιο σκληρά μέτρα που απαιτούνταν για τη συνέχιση της χρηματοδότησης.
Και επειδή η ελίτ δεν είχε και πολύ εμπιστοσύνη στον Τσίπρα, μιας που δεν έτυχε να τον ξαναχρησιμοποιήσει, του φόρεσαν τον Παυλόπουλο για πρόεδρο της "δημοκρατίας" ώστε η παραμονή μας στη Ευρωζώνη να είναι εγγυημένη.
Στα αλήθεια, υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τους δανειστές όταν εξ αρχής παρέδωσαν όλα τα διαπραγματευτικά τους όπλα; Δηλαδή την αμφισβήτηση του χρέους και την επίκληση αδυναμίας λόγω ανθρωπιστικής κρίσης και αδυναμία λειτουργίας του κράτους; Αυτά είναι δικαιώματα κατοχυρωμένα από τον ΟΗΕ! Γιατί δεν τα χρησιμοποίησαν; Γιατί πολύ απλά η απάντηση την Ευρωπαίων ήταν σαφής και κατηγορηματική. Βγείτε από την Ευρωζώνη αν θέλετε διαγραφή χρέους.
Και όλοι θυμόμαστε τον Πάκη να ουρλιάζει εκείνες τις μέρες πως αν βγούμε από το ευρώ, μαζεύει τα μπογαλάκια του και εγκαταλείπει την προεδρία της δημοκρατίας.
Κορυφαίος συνταγματολόγος είναι ο άνθρωπος και αντιλαμβάνεστε από την συμπεριφορά του, αν υπηρετεί τους θεσμούς ή τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.
Εξέφραζε καμιά αγωνία για τον εαυτό του;
Φοβότανε μήπως πεινάσει η οικογένεια του με τη δραχμή;
Όχι βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι είναι εξασφαλισμένοι για δέκα ζωές, ανεξαρτήτου νομίσματος.
Μήπως το άγχος του ήταν για τον λαό; Ποιον λαό όμως, αυτόν που έχασε τη δουλειά του, που δεν μπορεί να ζήσει και στέλνει τα παιδιά του στην εξορία; Αυτόν που δεν έχει θέρμανση, που του κόβουν το ηλεκτρικό, που δεν μπορεί να διασκεδάσει ανθρώπινα έστω για μια φορά τον μήνα;
Είχε γνωρίσει ποτέ τέτοιο οικονομικό χάλι ο λαός με την δραχμή;
Για ποιον εξέφρασε την αγωνία του ο Πάκης; Μήπως για τις δεκάδες χιλιάδες υγιείς επιχειρήσεις που έκλεισαν και κλείνουν μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό γειτονικών κρατών λόγω σκληρού νομίσματος;
Για τον αγρότη που αναγκάζεται να ξεπουλήσει τη γη του και να γίνουμε όλοι έρμαια των πολυεθνικών που ελέγχουν τη διατροφική αλυσίδα;
Ή μήπως φοβήθηκε ότι με τη δραχμή θα γίνουμε φτηνοί και θα έρθουν να μας αγοράσουν οι συμπατριώτες μας που έβγαλαν έξω τα λεφτά τους; Και είναι προτιμότερο δηλαδή να μας αγοράσουν οι Γερμανοί και οι πολυεθνικές εντός Ευρωζώνης και σε τιμή εξευτελιστική;
Τελικά ο μόνος που έχει συμφέρον να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ, είναι η διαπλεκόμενη πολιτικο-οικονομική ολιγαρχία.
Αυτοί έκλεψαν όλο τον πλούτο της χώρας, δανείστηκαν επιπλέον στο όνομα του Ελληνικού λαού και όλα τα λεφτά που προορίζονταν για την ανάπτυξη της χώρας, έγιναν προσωπικές τους καταθέσεις στο εξωτερικό.
Αυτοί είναι οι μόνοι που τρομοκρατούνται στην ιδέα και μόνο της δραχμής, γιατί δραχμή σημαίνει πτώχευση και άμεση διαγραφή χρέους. Έλα όμως που με τη δανειακή που υπέγραψαν σε Αγγλικό δίκαιο, έχουν βάλει εγγύηση όλο τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο...
Δηλαδή σε περίπτωση πτώχευσης, οι δανειστές παγώνουν άμεσα όλες τις ελληνικές καταθέσεις που ελέγχουν στο εξωτερικό. Υπάρχει το προηγούμενο της Ισλανδίας.
Να λοιπόν ποιους εκπροσωπεί και για ποιους αγωνιά ο Πάκης. Και ιδού η εξήγηση για όσους αναρωντιόντουσαν, πως ο Τσίπρας επέλεξε τον συγκεκριμένο άνθρωπο για πρόεδρο της δημοκρατίας ενώ ανήκε σε άλλον πολιτικό χώρο και ήταν από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης Καραμανλή, που ενώ μπορούσε όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την πτώχευση της χώρας αλλά αντιθέτως, με την οικονομική του πολιτική επιτάχυνε τις καταστροφικές εξελίξεις.
Κορυφαίος συνταγματολόγος είναι ο άνθρωπος και αντιλαμβάνεστε από την συμπεριφορά του, αν υπηρετεί τους θεσμούς ή τα συμφέροντα της ολιγαρχίας.
Εξέφραζε καμιά αγωνία για τον εαυτό του;
Φοβότανε μήπως πεινάσει η οικογένεια του με τη δραχμή;
Όχι βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι είναι εξασφαλισμένοι για δέκα ζωές, ανεξαρτήτου νομίσματος.
Μήπως το άγχος του ήταν για τον λαό; Ποιον λαό όμως, αυτόν που έχασε τη δουλειά του, που δεν μπορεί να ζήσει και στέλνει τα παιδιά του στην εξορία; Αυτόν που δεν έχει θέρμανση, που του κόβουν το ηλεκτρικό, που δεν μπορεί να διασκεδάσει ανθρώπινα έστω για μια φορά τον μήνα;
Είχε γνωρίσει ποτέ τέτοιο οικονομικό χάλι ο λαός με την δραχμή;
Για ποιον εξέφρασε την αγωνία του ο Πάκης; Μήπως για τις δεκάδες χιλιάδες υγιείς επιχειρήσεις που έκλεισαν και κλείνουν μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό γειτονικών κρατών λόγω σκληρού νομίσματος;
Για τον αγρότη που αναγκάζεται να ξεπουλήσει τη γη του και να γίνουμε όλοι έρμαια των πολυεθνικών που ελέγχουν τη διατροφική αλυσίδα;
Ή μήπως φοβήθηκε ότι με τη δραχμή θα γίνουμε φτηνοί και θα έρθουν να μας αγοράσουν οι συμπατριώτες μας που έβγαλαν έξω τα λεφτά τους; Και είναι προτιμότερο δηλαδή να μας αγοράσουν οι Γερμανοί και οι πολυεθνικές εντός Ευρωζώνης και σε τιμή εξευτελιστική;
Τελικά ο μόνος που έχει συμφέρον να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ, είναι η διαπλεκόμενη πολιτικο-οικονομική ολιγαρχία.
Αυτοί έκλεψαν όλο τον πλούτο της χώρας, δανείστηκαν επιπλέον στο όνομα του Ελληνικού λαού και όλα τα λεφτά που προορίζονταν για την ανάπτυξη της χώρας, έγιναν προσωπικές τους καταθέσεις στο εξωτερικό.
Αυτοί είναι οι μόνοι που τρομοκρατούνται στην ιδέα και μόνο της δραχμής, γιατί δραχμή σημαίνει πτώχευση και άμεση διαγραφή χρέους. Έλα όμως που με τη δανειακή που υπέγραψαν σε Αγγλικό δίκαιο, έχουν βάλει εγγύηση όλο τον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο...
Δηλαδή σε περίπτωση πτώχευσης, οι δανειστές παγώνουν άμεσα όλες τις ελληνικές καταθέσεις που ελέγχουν στο εξωτερικό. Υπάρχει το προηγούμενο της Ισλανδίας.
Να λοιπόν ποιους εκπροσωπεί και για ποιους αγωνιά ο Πάκης. Και ιδού η εξήγηση για όσους αναρωντιόντουσαν, πως ο Τσίπρας επέλεξε τον συγκεκριμένο άνθρωπο για πρόεδρο της δημοκρατίας ενώ ανήκε σε άλλον πολιτικό χώρο και ήταν από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης Καραμανλή, που ενώ μπορούσε όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την πτώχευση της χώρας αλλά αντιθέτως, με την οικονομική του πολιτική επιτάχυνε τις καταστροφικές εξελίξεις.
Είχε λοιπόν ο Τσίπρας το ελεύθερο να διαπραγματευτεί όπως ο ίδιος επιθυμούσε, με τα αριστερά του κριτήρια, αρκεί να μην αμφισβητούσε τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Δηλαδή να μην αμφισβητούσε τα μνημόνια. Δηλαδή να μην διαπραγματευόταν.
Δεν σταματούσε όμως ο ρόλος του Τσίπρα σε μια ανύπαρκτη, αποτυχημένη διαπραγμάτευση. Η συνέχεια ήταν πιο σημαντική για την ολιγαρχία. Θα έπρεπε ο Τσίπρας, "το παιδί του λαού" να κάψει το planB ώστε να αποφευχθεί και η παραμικρή πιθανότητα ανεξέλεγκτων πολιτικών εξελίξεων μέσω των λαϊκών αντιδράσεων. Έτσι μπήκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο με στόχο πρώτο, να αδειάσουν εντελώς τα δημόσια ταμεία ώστε να αποθαρρυνθεί ο κάθε Λαφαζάνης που είχε στο μυαλό του ένα διαφορετικό σενάριο για το μέλλον της χώρας και στόχο δεύτερο, να τρομοκρατήσουν τον λαό με κλειστές τράπεζες ώστε να πάψει να ελπίζει στην εφαρμογή μιας εναλλακτικής πολιτικής και να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις για να ξαναδεί ανοιχτές τράπεζες.
Το σχέδιο όμως δεν τους βγήκε. Παρόλο που ήταν σίγουροι και πήγαν στο δημοψήφισμα μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσει ο ίδιος ο λαός τα μνημόνια και να τα εφαρμόσει (με πόνο ψυχής) ο εκλεκτός του λαού πρωθυπουργός.
Ο λαός δεν υπέκυψε στον εκβιασμό.
Ο λαός δεν υπέκυψε στον εκβιασμό.
Έτσι το "κάψιμο" του Τσίπρα έγινε μονόδρομος. Ανέλαβε να κερδίσει τις εκλογές εξαπατώντας για δεύτερη και προφανώς τελευταία φορά τον λαό, με μοναδικό σκοπό να φέρει το μνημόνιο στη βουλή για να ψηφιστεί.
Πλέον η αποστολή του έχει τελειώσει. Έκανε το χρέος του. Η κυβέρνηση του δεν μπορεί να συνεχίσει γιατί από εδώ και πέρα αρχίζει μια γενοκτονία του λαού, άνευ προηγουμένου. Ήδη ετοιμάζεται ένα σώμα στρατοχωροφυλακής για την καταστολή των λαϊκών εξεγέρσεων και καταλήψεων.
Κανένα κόμμα δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την ευθύνη.
Κανένα κόμμα δεν μπορεί να αναλάβει αυτή την ευθύνη.
Είναι τώρα η ώρα να μπει σε εφαρμογή το επόμενο στάδιο του σχεδίου της ολιγαρχίας. Ο Τσίπρας θα παραδώσει σε οικουμενική κυβέρνηση, πολιτικών ή τεχνοκρατών ή και τα δύο μαζί. Δεν έχει σημασία. Το ενδιαφέρον εντοπίζεται κυρίως στον τρόπο που θα γίνει αυτή η διαδοχή. Γιατί όσο να 'ναι δεν θα ταίριαζε ένα άδοξο τέλος σε έναν επαναστάτη διεθνούς εμβέλειας όπως είναι ο Τσίπρας. Αναμένουμε λοιπόν με αγωνία το νέο θεατρικό από τον τσαρλατάνο της αριστεράς.
Πάμε σε οικουμενική κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων. Ποιων κομμάτων; Αυτών που εκπροσωπούν όλα μαζί, τους μισούς ψηφοφόρους της χώρας. Γιατί οι άλλοι μισοί δεν πήγαν να ψηφίσουν, άλλοι απογοητευμένοι από την προδοσία και άλλοι μη θέλοντας να νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους στις κάλπες, το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα.
Πάμε σε οικουμενική κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων. Ποιων κομμάτων; Αυτών που εκπροσωπούν όλα μαζί, τους μισούς ψηφοφόρους της χώρας. Γιατί οι άλλοι μισοί δεν πήγαν να ψηφίσουν, άλλοι απογοητευμένοι από την προδοσία και άλλοι μη θέλοντας να νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους στις κάλπες, το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα.
Ο Τσίπρας έκανε τη βρώμικη δουλειά και η επόμενη κυβέρνηση θα έρθει με "καθαρά χέρια" να σφάξει τον λαό, καταλογίζοντας του και την ευθύνη για τις "ανεύθυνες επιλογές" του.
