Η εποχή της Μέρκελ και των ανθρώπων- μηχανών μπορεί να τελειώσει - αλλά είναι στο χέρι όλων μας να δράσουμε και να δράσουμε γρήγορα, γράφει ο Όουεν Τζοουνς στην Guardian, καλώντας όλους τους Ευρωπαίους να στηρίξουν τον αγώνα του Σύριζα εναντίον της έξωθεν επιβεβλημένης λιτότητας, για το καλό εκατομμυρίων σε ολόκληρη την ήπειρο.
Ωστόσο η Μέρκελ, οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες και διεθνείς οικονομολόγοι είναι σκληροί αλλά δεν είναι χαζοί: ξέρουν πως η ελπίδα είναι μεταδοτική, και θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να σταματήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει κι άλλους. Ήδη η Μέρκελ πρόλαβε να απαιτήσει από τον νέο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να αγνοήσει τη δημοκρατική εντολή και να εμμείνει στα επιβεβλημένα απ' έξω μέτρα λιτότητας. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η γερμανική κυβέρνηση διέρρεε απειλές περί Grexit: Ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τον λαό της Ελλάδας για το πώς να ψηφίσει. Για όσους θέλουν ένα μέλλον στην Ευρώπη χωρίς πτώση του επιπέδου διαβίωσης και αύξηση της ανασφάλειας, αυτό που πρέπει να αναθεωρηθεί είναι οι πολιτικές της Μέρκελ και της σάπιας ελίτ που αυτή εκπροσωπεί.
Ο Τζόουνς σημειώνει ότι σύμφωνα με τον βραβευμένο με Νόμπελ οικονομολόγο Πολ Κρούγκμαν η τρόικα - το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – προώθησαν μια "οικονομική φαντασίωση", για την οποίο οι Έλληνες έχουν πληρώσει ακριβά. Προέβλεπαν ότι η ανεργία θα κορυφωθεί στο 15% το 2012, αλλά σκαρφάλωσε πάνω από το 25%. Ο Κρούγκμαν γκρεμίζει το ψέμα ότι οι Έλληνες δεν επιβάλλουν αρκετή λιτότητα: έκοψαν περισσότερο από ό, τι είχε προγραμματιστεί και καθώς η οικονομία κατέρρευσε τα φορολογικά έσοδα βυθίστηκαν.
Οι Έλληνες πρέπει να ζήσουν με βάση τα μέσα που έχουν. Αντίθετα με το οικονόμο γερμανικό κράτος, οι Έλληνες υποφέρουν από χρόνια έκλυτης ζωής -ή τουλάχιστον έτσι λέει ο μύθος. Προφανώς η Ελλάδα έχει υποφέρει περισσότερο από άλλα κράτη από σκάνδαλα φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να πατάξει δραστικά και τα δύο. Όπως το έθεσε όμως ένας σχολιαστής στο Bloomberg, για κάθε ανεύθυνο δανειολήπτη υπάρχει και ένας ανεύθυνος δανειστής. Η Γερμανία πέταξε χρήματα σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία -αυτή είναι η «μαγεία» των απελευθερωμένων αγορών- και μάλιστα δανείζοντας τους περισσότερα απ' όσα μπορούσαν. Οι Γερμανικές τράπεζες και οι πολιτικοί θα έπρεπε να περιμένουν ότι αυτό θα οδηγούσε σε καταστροφή.
Γιατί δεν αντιδρούσαν; Η απάντηση είναι μία: η απληστία. Οι Γερμανοί ήθελαν κάπου να επενδύσουν τα χρήματά τους, παρέχοντας στην περιφέρεια αρκετό φθηνό κεφάλαιο ώστε να μετατραπεί σε ακμάζουσα αγορά για τις γερμανικές εξαγωγές. Ποιες ήταν οι πρώτες χώρες της ΕΕ που υπερέβησαν τους κανόνες προϋπολογισμού στο ενιαίο νόμισμα, παρά η Γερμανία και η Γαλλία; Μήπως αυτό απαλλάσσει τις ελληνικές ελίτ - σημείωση, όχι τους απλούς Έλληνες – για τον ρόλο τους στην καταστροφή;Φυσικά και όχι. Όμως, και η Μέρκελ πρέπει να ζητά συγχώρεση.
Αντίθετα, αυτό που έχουν να προσφέρουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι χρεοκοπημένες χώρες και χρεοκοπημένοι άνθρωποι με περισσότερους από τους μισούς Έλληνες και Ισπανούς νέους να μην έχουν δουλειά, φοβισμένους, αντιμέτωπους με την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς για την υπόλοιπη ζωή τους.
Τα εργασιακά δικαιώματα, οι δημόσιες υπηρεσίες, το κράτος πρόνοιας: όλα κερδισμένα με τέτοιο κόστος από διορατικούς ανθρώπους, καταρρέουν. Υπάρχει κάποια αυταρέσκεια που εκφράζεται στη Βρετανία: απλά κοιτάξτε απέναντι πόσο άσχημα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα. Σίγουρα η Βρετανία είναι απαλλαγμένη από το ευρώ. Έχει χρησιμοποιηθεί η ποσοτική χαλάρωση σε μεγάλη κλίμακα - αν και προς όφελος των τραπεζών και όχι των ανθρώπων και σε ένα μη βιώσιμο, πιστωτικά τροφοδοτούμενο μίνι-boom.
Σε κάθε περίπτωση, οι Βρετανοί εργαζόμενοι έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη πτώση μισθών από τη βικτοριανή εποχή και μια από τις χειρότερες από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ. Οι ηγέτες της Βρετανίας, όπως και άλλοι στην Ευρώπη, τιμωρούν τους δικούς τους ανθρώπους για τις ενέργειες μιας συνεχώς ακμάζουσας ελίτ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να υπερασπιστούμε την Ελλάδα επειγόντως - όχι μόνο για να υπερασπιστούμε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και όσους την εξέλεξαν. Οι Ευρωπαϊκές ελίτ γνωρίζουν ότι, εφόσον γίνουν πραγματικότητα τα αιτήματα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε κι άλλες ανάλογες δυνάμεις θα ενθαρρυνθούν. Οι Ισπανοί Podemos, ένα ραγδαίο κίνημα αντι-λιτότητας, θα είναι πιο πιθανό να θριαμβεύσει στις εκλογές του τρέχοντος έτους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη πετύχει την αλλαγή: η περιορισμένη ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι εν μέρει απάντηση στην άνοδό του.
Ακόμα και ο αντιπρόεδρος παγκόσμιων κεφαλαιαγορών της Morgan Stanley και πρώην επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ρέζα Μογκαντάμ επιβεβαιώνει την ισχυρή διαπραγματευτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Το προηγούμενο μιας εξόδου από την Ευρωζώνη θα οδηγούσε τις αγορές να τιμωρήσουν τα άλλα μέλη και να ζητήσουν την διαγραφή του μισού χρέους στην Ελλάδα. Μια νίκη είναι εφικτή, αλλά αυτό εξαρτάται από την λαϊκή πίεση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποσπάσει παραχωρήσεις, θα είναι μια εκπληκτική νίκη για όλες τις δυνάμεις της αντι-λιτότητας και θα βοηθήσει να μετατοπίσει την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη.
Αλλά αν η Ελλάδα χάσει, όπως επιθυμούν οι εν λόγω κυβερνήσεις και τράπεζες, που θα προσπαθήσουν τώρα να στραγγαλίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, στη γέννηση του; Η λιτότητα θα θριαμβεύσει πάνω στη δημοκρατία. Το μέλλον εκατομμυρίων Ευρωπαίων - Ελλήνων, Γάλλων, Ισπανών και Βρετανών - θα είναι ζοφερό. Για αυτό ένα κίνημα για την υπεράσπιση του ήδη κατεστραμμένου έθνους της Ελλάδας είναι τόσο σημαντικό. Η ηττημένη Γερμανία επωφελήθηκε από την ελάφρυνση του χρέους το 1953 και αυτό πρέπει να απαιτήσουμε για την Ελλάδα σήμερα. Πρέπει να υποστηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος της πολιτικής λιτότητας που δεν έχει επιτύχει τίποτα, παρά την κοινωνική καταστροφή σε όλη την Ευρώπη, υπέρ μιας στρατηγικής ανάπτυξης.
Οι αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν “Η ελπίδα έρχεται”. Η εκλογή του πρέπει να την αντιπροσωπεύσει παντού, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, όπου δημοσκόπηση της YouGov αποκαλύπτει τεράστια δημοτικότητα στη στάση ενάντια στη λιτότητα και τη δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων. Είναι παιχνίδι υψηλού ρίσκου: Αν χαθεί, θα σημαίνει αμέτρητα ακόμα χρόνια οικονομικού εφιάλτη.
Αυτή η επανάληψη της δεκαετίας του 1930 μπορεί να τελειώσει - αυτή τη φορά από τη δημοκρατική Αριστερά και όχι τη φασιστική δεξιά των γενοκτονιών. Η εποχή της Μέρκελ και των ανθρώπων- μηχανών μπορεί να τελειώσει - αλλά είναι στο χέρι όλων μας να δράσουμε και να δράσουμε γρήγορα.
Διαβάστε το άρθρο του Όουεν Τζόουνς στον Guardian
