Εδώ, τα ζώα μας αργά. Επτά χρόνια εθνικής παράδοσης και
προσωπικής εξαθλίωσης και εντούτοις εξακολουθούμε να παραμένουμε ακινητοποιημένοι και πρσδεδεμένοι στα κομματικά μαντριά και συνδικαλιστικά τεχνάσματα.
Προσέξτε λοιπόν το εξής, σχετικά με τις συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις: Κάθε συνδικαλιστική κινητοποίηση (αγροτών, επιστημόνων, εργαζομένων, συνταξιούχων κ.λ.π.) δεν αμφισβητεί τίποτα που να αφορά όλο το λαό. Ούτε το νόμισμα, ούτε το υπάρχον πολιτικό σύστημα, ούτε το νομικό καθεστώς που απαλλάσσει τους διεφθαρμένους πολιτικούς, ούτε καν την κυβέρνηση. Είτε αγρότες είναι αυτοί, είτε συνάδελφοί μου επιστήμονες με γραβάτα, είτε εργαζόμενοι, είτε συνταξιούχοι κ.λ.π., δεν αμφισβητούν τίποτα από τα πιο πάνω και εκείνο που ζητούν είναι να ευνοηθούν οικονομικά μόνο αυτοί σε βάρος άλλων πολιτών.
Όχι λοιπόν, εγώ δεν πρόκειται να πάρω μέρος σε τέτοιου είδους διασπαστικές κινητοποιήσεις κοινωνικού αυτοματισμού.
Προσωπικά θέλω έξοδο από το ευρώ και τα μνημόνια και ταυτόχρονα αλλαγή του ολιγαρχικού πολιτεύματος, με εξάπλωση της επιδημίας της δημοκρατίας (όπως λέει και ο Τσόμσκι). Αν μια ενωτική κίνηση ή κινητοποίηση έχει κάποιο από αυτά τα αιτήματα, τότε ευχαρίστως να συμμετάσχω και να συγκρουστώ με ό,τι χρειαστεί. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν θα παίξω το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου των κομματικών συνδικαλιστικών μαγαζιών για τα δικά τους κομματικά ή οικονομικά συμφέροντα.