Πριν από λίγο καιρό η Κριστίν Λαγκάρντ στηρίχτηκε στην καγκελάριο της Γερμανίας για την επανεκλογή της στην ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Χτες η Άγκελα Μέρκελ δέχτηκε ένα αντίδωρο από την γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, η οποία μπουρδούκλωσε όσα έλεγε μέχρι τώρα το Ταμείο για το “εξαιρετικά μη βιώσιμο” ελληνικό χρέος και -ξεχνώντας κάθε αναφορά σε κούρεμα- διευκόλυνε τους (προεκλογικούς) χειρισμούς της γερμανικής κυβέρνησης.
Το παιχνίδι άλλη μια φορά γίνεται στην πλάτη μας: Το συνταξιοδοτικό που τάχα μου είχε κλείσει στην πρώτη αξιολόγηση, με τις κατρουγκαλικές περικοπές συντάξεων και τις αυξήσεις ορίων ηλικίας για την συνταξιοδότηση, ξανανοίγει, όπως ακριβώς ζητούσε το ΔΝΤ. Και -για να μεταρρυθμιστούμε περισσσότερο- κατρακυλάει πάλι το αφορολόγητο, με στόχο να γονατίσει κυριολεκτικά αυτούς που αμείβονται με μόλις 500 ευρώ τον μήνα.
Οι δανειστές πλέον δεν κρατούν κανένα πρόσχημα: Βγήκε για παράδειγμα προχτές ο Σόιμπλε και εξέφρασε δημοσίως την... κατανόησή του “για την αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε αλλαγές στο συνταξιοδοτικό τώρα”, συμπληρώνοντας βέβαια ότι “αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αργότερα”. Και πριν περάσει ένα 24ωρο η εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης τα γύρισε κανονικότατα, δηλώνοντας ότι “το συνταξιοδοτικό είναι μία από τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνεται στο τρέχον πρόγραμμα, άρα πρέπει να εκπληρωθεί στο τρέχον πρόγραμμα”.
Και μάς κατανοούν δηλαδή και μάς τρέχουν, για να έχουμε καλή φυσική κατάσταση και να μπορούμε να συνεχίζουμε επ' αόριστον τις “μεταρρυθμίσεις”, αν και γνωρίζουμε -όπως γνωρίζουν πολύ καλά και αυτοί που σχεδιάζουν αυτά τα αδιέξοδα για εμάς προγράμματα- ότι δεν οδηγούν πουθενά.
Γιατί μπορεί τώρα η κ. Λαγκάρντ να δηλώνει ότι το ΔΝΤ είναι πλέον «πολύ πιο αισιόδοξο» για την εξεύρεση μιας λύσης για το ελληνικό χρέος, αλλά δεν έχει περάσει ούτε μήνας από τότε που διαπίστωνε ότι είμαστε έτοιμοι να τινάξουμε τα πέταλα και υπογράμμιζε ότι, ακόμη και αν κάνει όλες τις μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει μέσω της ανάπτυξης από τα προβλήματά της.
Με λίγα λόγια οι δανειστές ισχυρίζονται ότι έχουν τετραγωνίσει τον κύκλο: Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει “μεταρρυθμίσεις” που θα έχουν... υφεσιακό χαρακτήρα, ισχυριζόμενοι ότι αυτό απομακρύνει την λιτότητα. Και αρχιτέκτονας των “μεταρρυθμίσεων” θα είναι ο Τόμσεν, που εκτός από τα αποδεδειγμένα εγκληματικά λάθη του 2010, πριν από λίγες ημέρες δέχτηκε την σφοδρή κριτική των Βρυξελλών για τα λανθασμένα στοιχεία που “αξιοποιήθηκαν” στην έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία.
Εκτός όλων αυτών και ενώ το ΔΝΤ κάνει πλέον γαργάρα το κούρεμα του χρέους, “ξεχάστηκε” και η συζήτηση για μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να υπάρξει -υποτίθεται- η δυνατότητα αναπτυξιακών παρεμβάσεων.
Φαίνεται δηλαδή να οδεύουμε στο χειρότερο δυνατό σενάριο, που όσες επικοινωνιακές ικανότητες και να υπάρχουν δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο: Βαριά πλεονάσματα κατά πώς ζητάει ο Σόιμπλε και ταυτόχρονα ασήκωτες “μεταρρυθμίσεις” κατά πώς ζητάει το ΔΝΤ, ενώ το χρέος θα παραμένει στο... ύψος του, έτοιμο να πέσει να μας πλακώσει.
Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος
